Η πολιτική για την Παιδεία

Η πολιτική για την Παιδεία

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ

Στον νέο κόσμο που ανατέλλει, στον κόσμο της ελεύθερης πρόσβασης σε κάθε είδους πληροφορία  και γνώση,  σε έναν ψηφιακό κόσμο που δεν γνωρίζει σύνορα, σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία που ανατρέπει κάθε παραδοσιακή παραγωγική και κοινωνική δομή, στον κόσμο της εύκολης και φτηνής παραγωγής των αναγκαίων για την ανθρώπινη ζωή, ένας νέος τύπος ανθρώπου ξεπροβάλει, μια νέα κοινωνία με νέες δομές, αρχές και αξίες ανατέλλει στην ιστορία.

Η αντίληψή μας για τον νέο άνθρωπο ξεπερνά τα εθνικά, γεωγραφικά  ή ταξικά όρια και περιλαμβάνει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος που ζει και δραστηριοποιείται σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Η αντίληψη μας θεωρεί τον παράγοντα  ‘’άνθρωπο’’ ως αυτόνομη οντότητα πέρα από κάθε είδους διάκριση.
Ο προσανατολισμός της νέας κοινωνίας στο σεβασμό των πανανθρώπινων Αρχών και Αξιών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας δεν είναι δεδομένος.  Η τάση για εξουσία των ισχυρών και η επιβολή της θέλησης τους στους αδύνατους, θεωρείται μέρος της ανθρώπινης φύσης και αιτία κάθε ανισότητας και αδικίας.

Η ανάπτυξη νέων κοινωνικών δομών και νέων πολιτικών θεσμών για την αποτροπή της συγκέντρωσης του πλούτου και της εξουσίας σε λίγους, η οποία νομοτελειακά περιορίζει αν δεν εξαφανίζει εντελώς κάθε πτυχή Ελευθερίας και Δημοκρατίας, αποτελεί για εμάς όχι μόνο πολιτική, αλλά και πολιτιστική δράση.

Ο κυριότερος θεσμός για την προστασία των Αρχών και των Αξιών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, της Ζωής και του Πολιτισμού, είναι η Παιδεία.  Κάθε εξουσία έχει ανάγκη και επαφίεται στη συναίνεση των κυβερνωμένων.

Η Παιδεία, στο νέο κόσμο που ανατέλλει, με την έννοια της διαμόρφωσης της χαρακτηροδομής των ανθρώπων και της εν γένει προσωπικότητας τους, είναι ο μοναδικός  μηχανισμός και ταυτόχρονα η δικλείδα ασφαλείας  για την προστασία και την ανάπτυξη κάθε πολιτισμικού ιδεώδους που εγγυάται την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών σε περιβάλλον ελευθερίας και ευημερίας.

Σκοπός της Παιδείας είναι ο ‘’αυτεξούσιος άνθρωπος’’,  με τη δόμηση μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας, χαρακτηροδομής και συμπεριφοράς.   Δεν μπορεί να γεννηθεί μια άλλη κοινωνία, αν δεν γεννηθεί ένας άλλος άνθρωπος.  Για εμάς ο όρος Παιδεία σηματοδοτεί τη διαρκή αγωγή, διαπαιδαγώγηση και εκπαίδευση του ανθρώπου και δεν αποτελεί μόνο ένα εκπαιδευτικό σύστημα των νέων εντός των σχολικών κτιρίων.

Η πρότασή μας για την Παιδείας είναι αλληλένδετη με την αναζήτηση ενός Νέου Πρότυπου Ζωής, το οποίο θέλουμε να αφηγηθούμε και να προτείνουμε ως διέξοδο από την όποια κρίση.

Κυρίαρχη παιδαγωγική επιλογή  για την πολιτική μας στην Παιδεία είναι η δημιουργία αυτεξούσιων ανθρώπων.

Αυτεξούσιος είναι ο άνθρωπος που έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε να σκέφτεται και να δρα σύμφωνα με το πραγματικό του συμφέρον, γνωρίζοντας ότι το ατομικό καλό είναι συνάρτηση του συλλογικού.

Ο αυτεξούσιος άνθρωπος ζει με αρχές και αξίες που συνειδητά επιλέγει ο ίδιος, ρυθμίζοντας την συμπεριφορά του σύμφωνα με αυτές, κρίνοντας κάθε πράξη ή γεγονός ως μοναδικό, χωρίς κανέναν εκ των προτέρων δογματικό περιορισμό.
Ο αυτεξούσιος άνθρωπος είναι ελεύθερα σκεπτόμενος, απελευθερωμένος από κάθε εσωτερικευμένη ιδεοληψία.
Η ανάπτυξη της προσωπικότητας δε σημαίνει και πολλά πράγματα από μόνη της στην περίπτωση που οι ενέργειες του ατόμου καθοδηγούνται από κάποια εσωτερικευμένη ιδεοληψία από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει.
Αυτή η εσωτερικευμένη ιδεοληψία είναι συνήθως το αποτέλεσμα της επιβολής κάποιας δογματικής εκπαίδευσης ή κάποιας δογματικής διαδικασίας παιδικής ανατροφής.

Κανείς δεν είναι στ’ αλήθεια ελεύθερος αν δεν έχει απελευθερωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό.

Το ζητούμενο είναι η δημιουργία ανθρώπων ικανών να επιλέγουν όχι στη βάση κάποιας πίστης, αλλά κατόπιν λογικής σκέψης ως προς την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα του κάθε τι.

Ελευθερία είναι το δικαίωμα των ανθρώπων να επιλέγουν μόνοι τους  τα ιδανικά, τις πεποιθήσεις και τον τρόπο της ζωής τους.  Με τον τρόπο αυτό μεγιστοποιείται η ποιότητα της ζωής και η ευτυχία του καθενός.

Προσπερνούμε τα καθιερωμένα πρότυπα εκπαίδευσης και εισάγουμε στην σχολική εκπαιδευτική διαδικασία  το θεσμό της συμμετοχής των Γονέων και του κοινωνικού περιβάλλοντος.

Όχι στο θεωρητικό επίπεδο της γενικής διαπαιδαγώγησης, αλλά στην ουσιαστική συμμετοχή τους μέσα από θεσμούς εκπαιδευτικής και  διοικητικής αλληλεξάρτησης της σχολικής μονάδας με τους Γονείς, το εκπαιδευτικό προσωπικό, τους μαθητές, την τοπική αυτοδιοίκηση και την τοπική κοινωνία.

Εισάγουμε επίσης το θεσμό της σχολικής βιωματικής εκπαίδευσης, πέρα και έξω από τις σχολικές αίθουσες, με κυρίαρχο πρότυπο τον εθελοντισμό και την κοινωνική εργασία.

Η κοινωνία που οραματιζόμαστε κυριαρχείται από την πίστη στη δύναμη της ανθρώπινης λογικής  και συνεπάγεται μια κοινωνία όπου κάθε  άτομο θα είναι κυρίαρχο.
Η παιδαγωγική επιστήμη υπόσχεται ότι γνωρίζει τον τρόπο για να μάθει τον άνθρωπο όλα τα ‘’γράμματα’’ που χρειάζεται για να έχει αργότερα μια όμορφη ζωή.
Φυσικά η παραπάνω υπόσχεση έχει νόημα μόνο  σε συνδυασμό με τη θέληση και την ικανότητα μας να αλλάξουμε τον κόσμο στον οποίο έρχονται να ζήσουν τα παιδιά μας.
Να διαπαιδαγωγείς σημαίνει να βοηθάς τον άνθρωπο να ‘’γνωρίσει τον κόσμο’’ και τον ‘’εαυτό’’ του μέσα από την αυτογνωσία.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Η παροχή υπηρεσιών παιδείας δια μέσου της σχολικής εκπαίδευσης και των ακολουθούμενων αναλυτικών προγραμμάτων, είναι το μέσον με το οποίο ο νέος άνθρωπος εντάσσεται στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή.

Η οργανωμένη και καθολική εκπαιδευτική διαδικασία που παρέχεται από το κράτος είναι το σπουδαιότερο εργαλείο αγωγής και μάθησης. Παράλληλα όμως μπορεί να γίνει και το καταλληλότερο εργαλείο προπαγάνδας μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας, ενός συγκεκριμένου πρότυπου αντίληψης και συμπεριφοράς, με λίγα λόγια ένα εργαλείο χειραγώγησης των ανθρώπων.

Κάθε εξουσία επιθυμεί τον έλεγχο των θεσμών που ρυθμίζουν την εσωτερική ζωή του ανθρώπου.

Η ίδια η ύπαρξη του σχολείου επιτρέπει σήμερα τη χρησιμοποίηση του από την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική ιδεολογία.   Το περιεχόμενο της διδασκαλίας συνήθως εξαρτάται από το ποιος ελέγχει την κοινωνία.

Η εξουσία  του σχολείου όμως υπερβαίνει ακόμα και αυτόν τον ενδεχόμενο  προπαγανδιστικό του ρόλο.

Η κοινωνικοποιητική διαδικασία που προσφέρει, έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει έναν συγκεκριμένο τύπο χαρακτήρα, που ικανοποιεί τις ανάγκες του κυρίαρχου ιδεολογικοπολιτικού συστήματος.

Έχει τη δυνητική  ικανότητα να διαπλάσει πολίτες που υποτάσσονται οικειοθελώς στην κρατούσα εξουσία και λειτουργούν υπάκουα μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο που θα καθορίσουν κάθε φορά οι κυρίαρχες οικονομικά και πολιτικά ελίτ.

Τέλος η σχολική κοινωνικοποιητική διαδικασία, έχει τη δυνατότητα να μάθει τους ανθρώπους να αποδέχονται την κοινωνική τους θέση και να εξαρτώνται από μια παράλογα οργανωμένη καταναλωτική κοινωνία.

Η αγωγή και η κοινωνικοποίηση μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία δεν αφορά μόνο τα άτομα της σχολικής ηλικίας, καθότι το αποτέλεσμα αυτών ακολουθεί  τον άνθρωπο σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του.

Ο άνθρωπος  διαμορφώνει συνέχεια το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του μέσα από πολλαπλές και σύνθετες  διεργασίες του κοινωνικού, πολιτικού, θρησκευτικού, οικονομικού και οικογενειακού περιβάλλοντός του.

Η εγγύηση για μια συνεχή και πειθήνια συμπεριφορά σε κάθε ενδεχόμενη αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών  συνθηκών ή των ατομικών συνθηκών διαβίωσης, είναι η χάραξη από τα πρώτα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσης  ενός δογματικού κώδικα σκέψης και συμπεριφοράς  μέσα από τον οποίο να περνά ο προκαθορισμένος προγραμματισμός για κάθε σκέψη και ενέργεια στο μέλλον.

Με τον τρόπο αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα των ανηλίκων, μετατρέπεται σε όμοιο των ενηλίκων και εγγυάται τη σταθερότητα στο κυρίαρχο κάθε φορά κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο, δημιουργώντας τις περισσότερες φορές μια ψευδαίσθηση  ελευθερίας και δήθεν άπειρων  επιλογών στη ζωή.

Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος νομίζει ότι ελέγχει το μυαλό του ενώ στην πραγματικότητα ελέγχεται μέσω αυτού.

Το εκπαιδευτικό σύστημα δύναται να χρησιμοποιεί διαδικασίες για να προετοιμάζει ‘’χρηστούς πολίτες’’ με την έννοια της αρμονικής ένταξης στο υπάρχον ιδεολογικοπολιτικό σύστημα, με πλήθος επιμέρους επαγγελματικών εξειδικεύσεων για μια ‘’άνετη ζωή’’, ικανοποιώντας τις ανάγκες του υπάρχοντος status quo.

Η δική μας παιδαγωγική πρόθεση είναι η διαμόρφωση αυτεξούσιων ανθρώπων, κατόχων των απαραίτητων γνώσεων, ελεύθερων από κάθε δογματική αντίληψη για οτιδήποτε, οι οποίοι να έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ελεύθερα τα ιδανικά και τις πεποιθήσεις τους, ώστε να μεγιστοποιούν την ωφέλεια από τη ζωή που ελεύθερα θα επιλέξουν.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Ο πολιτειακός θεσμός που υλοποιεί τις πολιτικές για την Παιδεία οφείλει να λειτουργεί αποκλειστικά προς τον σκοπό αυτό. Συνεπώς ο διαχωρισμός του Υπουργείου Παιδείας με τα θέματα των Θρησκευμάτων είναι επιβεβλημένος.

Το νέο Υπουργείο θα ονομάζεται ‘’Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας’’ ενώ τα ζητήματα των Θρησκευμάτων θεωρούμε ότι πρέπει να μεταφερθούν στο Υπουργείο Εσωτερικών ως ‘’Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων και Εκκλησίας’’.

Η Πράσινη Αριστερά θεωρεί επιβεβλημένη την αναδόμηση των σχέσεων Πολιτείας-Εκκλησίας μέσα από το διαχωρισμό του ρόλου τους και στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής αυτό υλοποιείται με:

1. Κατάργηση κάθε εμπλοκής της εκκλησίας της Ελλάδος στην εκπαιδευτική σχολική ύλη και συμμετοχή σε κάθε είδους τελετή εντός των σχολικών συγκροτημάτων.
2. Αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών με μάθημα γενικής Θρησκειολογίας όλων των δογμάτων πίστης.

ΠΑΙΔΕΙΑ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ
Η χρηματοδότηση της Δημόσιας Εκπαίδευσης οφείλει να είναι συνεχής, σταθερή και εξασφαλισμένη. Στο παραπάνω πλαίσιο πραγματώνουμε το 5% του ΑΕΠ για την Παιδεία και το 2% του ΑΕΠ για την έρευνα. Μια έρευνα προσανατολισμένη στις ανάγκες της κοινωνίας, σε άμεση συνάφεια με τον παραγωγικό ιστό της χώρας.

Στα παραπάνω ποσά δεν πρέπει να ενσωματώνονται οι δαπάνες που δεν αφορούν την εκπαίδευση, όπως οι δαπάνες που προβλέπονται για τη μισθοδοσία των κληρικών και κάθε άλλη δαπάνη που δεν αφορά τη λειτουργία της εκπαιδευτικής λειτουργίας.

Επίσης οι δαπάνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που αφορούν κυρίως  εργασίες συντήρησης της σχολικής στέγης, οφείλουν να είναι ξεχωριστές από τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού.  Οι δαπάνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης οφείλουν να εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων της χώρας, όσον αφορά την από πλευρά τους δικαιοδοσία.

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ
Το εκπαιδευτικό έργο που προτείνουμε συνίσταται στο σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής πολιτικής, σύμφωνα με την οποία ανατίθεται στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας:
α) Η καλλιέργεια αρχών και αξιών στο σχολείο.
β) Οι τρόποι του σχεδιασμού και οι συνθήκες υλοποίησης του εκπαιδευτικού έργου.
γ) Το είδος της συμμετοχής των διαφόρων συντελεστών της εκπαιδευτικής διαδικασίας και
δ) Κάθε σχέδιο και πράξη που μετατρέπει τις παιδαγωγικές μας προθέσεις σε συμπεριφορές ανθρώπων.

Στην ουσία πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία συγκεκριμένα περιεχόμενα γνώσης, συμπεριφοράς και συναισθηματικού πλούτου του ανθρώπινου γένους, υφίστανται συνειδητή μετατροπή για να μπορέσουν μέσα από τη διδακτική επικοινωνία να γίνουν κτήμα των μαθητών, των μαθητριών και της κοινωνίας γενικότερα.

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα το εκπαιδευτικό έργο στην ολότητά του, θα πρέπει να το κατατάξουμε στις παρακάτω γενικές κατηγορίες αποφάσεων:
1.- Στις παιδαγωγικές προθέσεις (επιδιώξεις, σκοπούς)
2.- Στο περιεχόμενο της διδασκαλίας (γνωστικό αντικείμενο, αναλυτικά προγράμματα κλπ)
3.-Στις μεθόδους διδασκαλίας (διδακτικά μοντέλα, σχέδια διδασκαλίας, οργάνωση μαθήματος, οργάνωση της τάξης κλπ)
4.- Στα μέσα που χρησιμοποιούνται κατά την οργάνωση των μαθημάτων.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η πρώτη κατηγορία των αποφάσεων είναι μια καθαρά και αμιγώς πολιτική διεργασία και διαδικασία, ενώ οι υπόλοιπες είναι διαδικασίες τεχνοκρατικού ενδιαφέροντος,  γιατί υλοποιούν τις πολιτικές αποφάσεις.

ΜΕΤΡΑ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
1. Το πρόγραμμα εθνικής στρατηγικής για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τη μεταλυκειακή εκπαίδευση, καθώς και τη μετάβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ανήκει στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Το έργο της παραπάνω Αρχής παρακολουθεί μόνιμη διακομματική επιτροπή ενώ μετέχουν ως παρατηρητές – εισηγητές εκπρόσωποι της Κοινωνίας των Πολιτών που διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στα εκπαιδευτικά δρώμενα.
2. Τα οργανικά κενά του εκπαιδευτικού προσωπικού διαπιστώνονται το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και καλύπτονται μέχρι το τέλος του μήνα, με διαφάνεια και βάσει των θέσεων κάθε κλάδου ξεχωριστά.
3. Τίθεται χρονικό όριο θητείας σε διευθυντικές θέσεις εκπαιδευτικών και για στο ίδιο σχολικό συγκρότημα.
4. Κατάργηση του δικαιώματος απόσπασης σε εκπαιδευτικούς  – ως μετακλητοί υπάλληλοι σε κομματικά και πολιτικά γραφεία τόσο της Γενικής Κυβέρνησης όσο και της Αυτοδιοίκησης.
5. Δημιουργία  «Ψηφιακού Αποθετηρίου Εκπαιδευτικού Υλικού» με σκοπό την επικαιροποίηση των γνώσεων και την ανανέωση των σχολικών εγχειριδίων.

ΟΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
Το αμιγώς πολιτικό σχέδιο για την Παιδεία, περιλαμβάνει τις αποφάσεις με τις οποίες επιλέγουμε τις παιδαγωγικές μας προθέσεις.   Δηλαδή ποιοι είναι οι σκοποί και οι επιδιώξεις του εκπαιδευτικού συστήματος.
Η Πράσινη Αριστερά, ως πολιτικό κόμμα που θέλει να κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός, διαμορφώνει το Πολιτικό Σχέδιο για μια εκπαιδευτική πολιτική, θέτοντας τις παρακάτω παιδαγωγικές προθέσεις ως προτεραιότητες:
1. Τη δημιουργία ανθρώπων με αυτεξούσιο χαρακτήρα και αυτορυθμιζόμενη συμπεριφορά.
2. Την ανθρωπιστική και οικολογική διάσταση κάθε ανθρώπινης ενέργειας.
3. Τη δημιουργία κριτικής και αναλυτικής σκέψης.
4. Την δημοκρατική συνείδηση και τις σχέσεις Αλληλεγγύης.
5. Την προσαρμογή στις νέες τεχνολογίες μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό περιβάλλον.
6.- Την επέκταση των υπηρεσιών του εκπαιδευτικού συστήματος και στους ενήλικες και τη διασύνδεση του ρόλου της τοπικής κοινωνίας και των γονέων με την εκπαιδευτική διαδικασία.

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Το δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο έχει αφετηρία την αναγνώριση και το σεβασμό της μοναδικότητας και της προσωπικότητας του κάθε μαθητή και της κάθε μαθήτριας.
Από την αρχή αυτή προκύπτει η υποχρέωση για την οργάνωση της εκπαίδευσης  με αφετηρία τον κάθε μαθητή και την κάθε μαθήτρια χωριστά («μαθητοκεντρική διδασκαλία»), σε αντίθεση με τα «αυτονόητα» του παραδοσιακού σχολείου, που είναι προσανατολισμένο σε μια κατηγορία παιδιών με – υποτιθέμενα- κοινά χαρακτηριστικά ως προς τις γνωστικές ικανότητες και το πολιτισμικό υπόβαθρο.
«Ελεύθερο-Δημοκρατικό σχολείο» σημαίνει:   Ένα σχολείο στο οποίο φοιτούν μαζί όλα τα παιδιά – ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα μπορεί να έχουν- για να προετοιμαστούν για το κοινό τους μέλλον.
Σημαίνει επιπλέον ένα σχολείο, στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται από την απόκτηση όλων των εφοδίων που χαρακτηρίζουν ένα μορφωμένο άνθρωπο.
Σε αντίθεση με το παραδοσιακό σχολείο που προσανατολίζεται στην παροχή ισότητας ευκαιριών σε όλα τα παιδιά και αποποιείται την ευθύνη για την ανισότητα στα αποτελέσματα, το δημοκρατικό σχολείο οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει σε όλα τα παιδιά τη δυνατότητα επίτευξης όλων των στόχων της εκπαίδευσης, χωρίς οποιεσδήποτε εκπτώσεις στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωτικών αγαθών.
«Ανθρώπινο σχολείο» χαρακτηρίζεται:  Το σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν στιγματίζεται, δεν περιφρονείται και δεν δυστυχεί εξαιτίας κάποιας ιδιαιτερότητας.
Είναι ένα σχολείο απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και επιπλέον ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να ΜΗ βιώνουν την παιδική και τη νεανική ηλικία αποκλειστικά ως περιόδους ιδιαίτερα κοπιαστικής προετοιμασίας για τη ζωή του ενήλικου ανθρώπου, όπως συμβαίνει στο παραδοσιακό σχολείο, ΑΛΛΑ ως τις πιο δημιουργικές και ευτυχισμένες περιόδους της ανθρώπινης ζωής.

Η κεντρική αρχή του δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου σημαίνει σε παιδαγωγικό επίπεδο ότι κάθε μαθητής και κάθε μαθήτρια έχει δικαίωμα:
Ι. Να αντιμετωπίζεται ως πρόσωπο που αξίζει και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο σχολείο, για να αποκτήσει όλα τα εφόδια που χαρακτηρίζουν ένα μορφωμένο άνθρωπο.
ΙΙ. Να διδάσκεται και να μαθαίνει μαζί με τα άλλα παιδιά, ώστε η «ιδιαίτερη προσοχή του προσώπου» του να μην ταυτίζεται με αποκλεισμό, απομόνωση, στιγματισμό και υποβάθμιση της κοινωνικότητάς του.
ΙΙΙ. Να διαπιστώνει καθημερινά ότι λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες και οι ευαισθησίες του οικογενειακού  και του ευρύτερου κοινωνικού και πολιτισμικού του περιβάλλοντος και συνεπώς δεν προσβάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπειά του.

Αντίθετα από τα παραπάνω στο παραδοσιακό σχολείο τα παιδιά και οι νέοι αντιμετωπίζονται αποκλειστικά ως εν δυνάμει ενήλικες που είναι υποχρεωμένοι να διαμορφώνουν τη ζωή τους στο παρόν μόνο ως φάση προετοιμασίας για τη ζωή στο μέλλον.
Το δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο ταυτίζεται με τη διαμόρφωση:
α) Ενός σχολικού περιβάλλοντος χωρίς άγχος για τα παιδιά, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.
β) Μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας που ενισχύεται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας και της νεότητας, όπως είναι π.χ. η περιέργεια για το καινούριο και η αμφισβήτηση του δεδομένου.
Αυτές οι θεμελιώδεις παιδαγωγικές αρχές αποτελούν γνώμονα στην κατάρτιση του αναλυτικού προγράμματος σπουδών και διαπερνούν όλους τους τομείς του.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ
Η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό.
Η παιδεία είναι καθολική και υποχρεωτική.
Το περιεχόμενο, οι μέθοδοι και τα μέσα της διδασκαλίας είναι κοινά για όλους.
Επιδιώκεται η παροχή των υψηλότερων ποιοτικών χαρακτηριστικών, τόσο όσον αφορά το περιεχόμενο, τις μεθόδους και τα μέσα, όσο και την κατάρτιση και εκπαίδευση του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Σκοπός  και επιδίωξη της Παιδείας είναι η δημιουργία  αυτεξούσιων χαρακτήρων.
Ανθρώπινων χαρακτήρων δηλαδή απελευθερωμένων από κάθε εσωτερικευμένη ιδεοληψία.
Η επιδίωξη αυτή είναι η βάση για την ανάπτυξη ελεύθερα σκεπτόμενων ατόμων.
Θεωρούμε πως το άτομο είναι ανίκανο να σκεφτεί λογικά πάνω στα κοινωνικά και ηθικά προβλήματα πριν την εφηβεία. Οποιαδήποτε διδασκαλία ηθικών και κοινωνικών κανόνων πριν από αυτή την ηλικία, δεν μπορεί παρά να καταλήξει στην αποδοχή τους, στη βάση της αυθεντίας των ενηλίκων μάλλον παρά της λογικής.
Η μάθηση και  η γνώση είναι παιδαγωγικές διαδικασίες για να χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο και όχι για  να τον χρησιμοποιούν.
Το ζητούμενο της Παιδείας για εμάς,  εγγυάται την προφύλαξη του  παιδιού από κάθε δογματική διαπαιδαγώγηση και από την  απουσία κάθε ειδικής καθοδήγησης  που έχει σκοπό τη δημιουργία δογματικού λειτουργικού πρότυπου σκέψης , στη βάση μιας προδιαγεγραμμένης συμπεριφοράς κατά την ενήλικη ζωή.
Η σχολική εκπαίδευση που προτείνουμε, δημιουργεί την υποδομή στον άνθρωπο – παιδί ώστε να μπορεί στο μέλλον και με βάση τις γνώσεις και τις εμπειρίες που θα αποκτήσει, να επιλέγει ελεύθερα και σύμφωνα με τις ανάγκες του.
Η Παιδεία γενικά πρέπει να εγγυάται  τη δημιουργία πολιτών όπου θα θεωρούν ότι οι θεσμοί και η οργάνωση της κοινωνίας οφείλουν να βασίζονται στις ανάγκες του ανθρώπου.
Ελευθερία είναι το δικαίωμα των ανθρώπων να επιλέγουν μόνοι τους  τα ιδανικά, τις πεποιθήσεις και τον τρόπο της ζωής τους.
Η λειτουργία ενός ελεύθερου, ανθρώπινου και δημοκρατικού σχολείου  προσφέρει τη δυνατότητα της αγωγής και της μάθησης ώστε η ελεύθερη επιλογή  να μεγιστοποιήσει την ποιότητα της ζωής και την ευτυχία του καθενός.
Για τον λόγο αυτό υιοθετούμε τους ορισμούς του ‘’ανθρώπινου’’ και ‘’δημοκρατικού σχολείου οι οποίοι περιγράφονται σε παραπάνω κεφάλαιο.
Ο σκοπός της σχολικής εκπαίδευσης είναι η παροχή της δυνατότητας στους μελλοντικούς πολίτες να κατέχουν στ’  αλήθεια το μυαλό τους. Να αποδεσμευτούν από κάθε είδους έλεγχο, ανεβάζοντας το επίπεδο της συνείδησης τους,  συνδυάζοντας τη γνώση και τη μάθηση με την κοινωνική αλληλεγγύη.
Η διδασκαλία των θετικών και των θεωρητικών  επιστημών στο σχολείο, δεν έχει σκοπό τη δημιουργία ταμιευτήρων εξειδικευμένων γνώσεων στα μυαλά των μαθητών, αλλά τη δημιουργία του υπόβαθρου για τη χρήση της λογικής.
Έχει σκοπό, μέσω του αυτεξούσιου του χαρακτήρα που επιθυμεί να οικοδομήσει, να παρέχει τις γνώσεις και τα βιώματα, ώστε ο καθένας να έχει τη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών για τον έλεγχο της ζωής του και τη μεγιστοποίηση της ωφέλειας και της ευτυχίας του.

ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής μας στην Παιδεία είναι η πρόθεσή μας να ενισχύσουμε τη δυναμική της σχολικής μονάδας, συνδέοντας τη δραστηριότητα της με τον κοινωνικό της περίγυρο.
Το Δήμο, την Κοινότητα, τη γειτονιά.    Η σύνδεση αυτή αφορά την ‘’αρωγή και την αγωγή’’ που είναι ικανό να προσφέρει το κοντινό στη σχολική μονάδα  κοινωνικό περιβάλλον, η οποία θα μετρά αντίστοιχα και το πολιτισμικό βάθος του σχολικού περιβάλλοντος.
Με αυτή την πολιτική το σχολείο μετατρέπεται σε πολιτιστικό κύτταρο της περιοχής του, της γειτονιάς του, της τοπικής κοινωνίας γενικότερα.
Η ανάπτυξη των σχολικών δραστηριοτήτων με τη φροντίδα και την ευθύνη της τοπικής κοινωνίας, καταξιώνει τους πολίτες της κοινωνίας αυτής και αναβαθμίζει το ρόλο του σχολείου και το αποτέλεσμα της λειτουργίας του.
Στην ουσία πρόκειται για τη μεταβίβαση ενός είδους φροντίδας –  ευθύνης από το οργανωμένο κράτος στην ίδια την κοινωνία, πέρα και έξω από το υποχρεωτικό αναλυτικό σύστημα σπουδών.
Η αποτελεσματικότητα της βιωματικής εκπαίδευσης και της φήμης του σχολείου από δραστηριότητες εκτός τάξης (τέχνες, εθελοντισμός, πολιτισμός, αθλητισμός κλπ), θα μπορούν κάλλιστα να εξαρτώνται από τη συμμετοχή και αρωγή της τοπικής κοινωνίας, ώστε να αναπτυχτούν συνθήκες ευγενούς άμυλα μεταξύ των σχολείων και των τοπικών κοινωνιών, με αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση της ποιότητας του διδακτικού αντικειμένου.
Συλλογικότητες που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ρόλο στην παραπάνω πολιτική, εκτός από τις ενδοσχολικές οργανώσεις   των Γονέων και κηδεμόνων, του διδακτικού προσωπικού και των μαθητών, είναι η τοπική αυτοδιοίκηση, οι οργανώσεις της τοπικής κοινωνίας των πολιτών, οι επαγγελματικές οργανώσεις και οι ίδιοι οι πολίτες – κάτοικοι της περιοχής.
Η μεταφορά της ευθύνης – φροντίδας για την παραγωγή κοινωνικών υπηρεσιών, από τα κεντρικά κρατικά όργανα  στους ίδιους τους χρήστες των υπηρεσιών αυτών,  είναι το βασικό χαρακτηριστικό  γνώρισμα της γενικότερης πολιτικής μας αντίληψης, το οποίο συγκεκριμενοποιείται με τον παραπάνω τρόπο  στον τομέα της Παιδείας.
Στο παραπάνω πλαίσιο σκέψης προτείνουμε τα παρακάτω όσον αφορά την εφαρμοσμένη σχολική πολιτική:
α)την καθιέρωση Μαθητικής Αθλητικής Ολυμπιάδας κάθε 4 χρόνια σε χώρους διεξαγωγής όπως η Βεργίνα, η Αρχαία Ολυμπία και τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου.
β)την καθιέρωση διεθνούς μαθητικής εβδομάδας project, με θέματα καινοτομίας, αειφορίας, βιώσιμης ανάπτυξης και  ποιότητα ζωής, με τα βραβεία να εστιάζουν στην ευκαιρία της ανάπτυξης των σχεδίων.
γ) Την ίδρυση «Σχολικής Κοινωνικής Υπηρεσίας» σε κάθε Σχολική Μονάδα, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων που εντοπίζονται στα σχολεία και πλήττουν σοβαρά το μαθητικό πληθυσμό.
δ) Συμβουλευτική και Επαγγελματικός προσανατολισμός σε κάθε Σχολική Μονάδα.
ε) Αναβάθμιση των εργαστηρίων, των βιβλιοθηκών και υποστηρικτικών χώρων και δομών σε όλα τα σχολεία.
στ) Αναπροσαρμογή στο διδακτικό ωράριο των μαθητών και εκπαιδευτικού προσωπικού.
ζ) Θεσμική καθιέρωση του προγράμματος ενισχυτικής διδασκαλίας για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
η) Επέκταση του ολοήμερου δημοτικού σχολείου και ορισμός υπεύθυνου δασκάλου ολοήμερου.
θ) Ενιαίο πρόγραμμα και περιεχόμενο σπουδών για όλους τους μαθητές.
ι) Καθιέρωση του μαθήματος φιλαναγνωσίας σε όλες τις τάξεις της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
ια) Εισαγωγή του μαθήματος της Θρησκειολογίας και κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών, της πρωινής προσευχής και του εκκλησιασμού.
ιβ) Προγράμματα εμβολιασμού της μαθητικής κοινότητας
ιγ)  Ενίσχυση των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων τα οποία θα αποτελούν τα εργαλεία αιχμής για τη συνεχή ανανέωση και τον εμπλουτισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
ιδ) Ένταξη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με το ίδιο σύστημα εισαγωγής των υπολοίπων σχολών
ιε) Καθιέρωση του  4ήμερου σχολείου για τους μαθητές της τελευταίας τάξης του Λυκείου, με ταυτόχρονη προσφορά κοινωνικής εργασίας μία ημέρα την εβδομάδα.
ιστ) Θεσμοθέτηση της εξ ΄ αποστάσεως διδασκαλίας, με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας μέσω μιας εκπαιδευτικής πύλης  ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, για παιδιά που λόγω ειδικών συνθηκών δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε Σχολική Μονάδα.
ιζ) Θεσμοθέτηση της πενταετίας ως τον ελάχιστο χρόνο εφαρμογής των ήδη εγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
ιη) Καθιέρωση ενδιάμεσων ολιγοήμερων σχολικών διακοπών , χωρίς επιμήκυνση της σχολικής διάρκειας και με αλλαγή στις υπάρχουσες ήδη ημερομηνίες.
Ιθ) ‘’Η τσάντα να μένει στο σχολείο’’ από Δευτέρα μέχρι και Πέμπτη, αρχικά στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Λοιπά μέτρα

• Τα σχολικά είδη θα είναι δωρεάν και θα παρέχονται με εισοδηματικά κριτήρια.
• Θέσπιση ειδικού οικονομικού επιδόματος για κάθε παιδί (χορηγία στους γονείς με εισοδηματικά κριτήρια)
• Δημιουργία Τεχνολογικού και Αγροτικού τμήματος ως προσθήκη κλάδου στο λύκειο.
• Επιχορήγηση εκπαιδευτικών λειτουργών με βάση την χρονιά αποφοίτησής τους για την παρακολούθηση μεταπτυχιακών σπουδών. Επίσης όλοι οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να εγγραφούν και να παρακολουθούν δωρεάν προγράμματα ειδικής αγωγής και παιδαγωγικών σπουδών με κατεύθυνση την εκπαίδευση ενηλίκων.
• Σχεδιασμός τριών κατευθύνσεων σπουδών στο Λύκειο, που συνδέονται άρρηκτα με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας:
• Γενική εκπαίδευση
• Τεχνολογική Εκπαίδευση
• Αγροτική εκπαίδευση
• Και κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από το κάθε πτυχίο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
• Σχολεία που θα είναι εξοπλισμένα με σύγχρονα εργαστήρια και αίθουσες πληροφορικής με διαδραστικούς πίνακες , ηλεκτρονικό βιβλίο,  ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, ατομικό Η/Υ, κλπ.
• Οι απόφοιτοι της τεχνολογικής η αγροτικής κατεύθυνσης που δεν επιθυμούν την συνέχιση σπουδών στο ΑΕΙ με την πάροδο του χρόνου και την συσσώρευση επαγγελματικής εμπειρία μπορούν μετά από τετραετή έως 10 έτη επαγγελματική (ανάλογα την ειδικότητα ) εμπειρία, να υποβάλλουν τον επαγγελματικό τους φάκελο στα αντίστοιχα επιμελητήρια και με διαδικασίες που αυτά θα ορίζουν σε συνεργασία με την ομοσπονδία εργαζομένων του αντίστοιχου κλάδου θα μπορούν να αποκτούν, ίσα επαγγελματικά δικαιώματα με τους απόφοιτους των τεχνολογικών πανεπιστημίων (πιθανά όχι ακαδημαϊκά δικαιώματα).

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ – ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ
Καθοριστικό ρόλο στην ανατροφή και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών διαδραματίζουν οι γονείς.
Η διασύνδεση του ρόλου των γονέων στη σχολική εκπαίδευση είναι για εμάς απαραίτητη και αναγκαία.
Η διασύνδεση όμως αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αντιστρόφως, δηλαδή για την επέκταση των υπηρεσιών εκπαίδευσης και προς του ενήλικες μέσα από τον φυσικό τους ρόλο ως γονιών. Η διά βίου μάθηση μέσα από το ρόλο των γονιών στη σχολική εκπαίδευση.
Η καινοτομία που εισάγουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι η παροχή υπηρεσιών εκπαίδευσης και στους γονείς – ενήλικες , μέσα από την επιμόρφωση τους σχετικά με την αγωγή και τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού.
Η διαδικασία εκπαίδευσης των γονέων ξεκινά με την γέννηση του παιδιού και την άμεση εγγραφή του στους καταλόγους του σχολείου της κατοικίας τους.
Ταυτόχρονα ξεκινά η επιμόρφωση των γονέων στο ίδιο κτίριο με αναλυτικό πρόγραμμα βασισμένο στα όσα η παιδαγωγική επιστήμη έχει να προσφέρει.
Η παραπάνω επιμορφωτική δραστηριότητα των γονέων στον ίδιο χώρο (σχολική μονάδα)που θα φιλοξενηθούν αργότερα τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της πρώιμης σχολικής τους ζωής, τους δίνει αντικειμενικά τη δυνατότητα να ασχοληθούν με το χώρο και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν αύριο από τα παιδιά τους.
Ταυτόχρονα δημιουργεί ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ των γονέων, οι οποίοι θα αποτελέσουν τα μελλοντικά μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων της εν λόγο σχολικής μονάδας, με αποτέλεσμα την ουσιαστικότερη  διασύνδεση του σχολείου με την γειτονιά και την τοπική κοινωνία.
Ένα αναβαθμισμένο θεσμικό πλαίσιο του ρόλου και των δυνατοτήτων της συλλογικότητας των γονέων (καταστατικό των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων), θα επιτρέψει τη συμβολή τους στην καλύτερη διοίκηση της σχολικής μονάδας, σε κάθε περίπτωση με την βοήθεια και το συντονιστικό ρόλο του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Η εκπαιδευτική διαδικασία των ενηλίκων οφείλει και αυτή να προσανατολίζεται προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός μη εξουσιαστικού ατόμου, με μεγαλύτερο αυτοέλεγχο και δυνατότητα επιλογών.
Με τον τρόπο αυτόν καθιερώνεται ένα νέο πρότυπο για την εκπαίδευση και την ανατροφή των παιδιών,  ταυτόχρονα με την παροχή υπηρεσιών Παιδείας και προς στους ενήλικες.
Η επιπλέον και συνεχείς εκπαίδευση και επιμόρφωση  του εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και κάθε παράγοντα που έχει σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία, συμπληρώνει και ολοκληρώνει τον κύκλο της παροχής υπηρεσιών Παιδείας που προτείνουμε και για τον ενήλικο πληθυσμό.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Η εκπαίδευση των νέων είναι μια συστηματική, οργανωμένη, επιστημονική και γνωστική διαδικασία, που συνδέεται με τη μάθηση αντικειμένων και μεθόδων, με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών και τη λύση των προβλημάτων.
Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν πρέπει να ολοκληρώνεται με τη διδασκαλία των σχολικών εγχειριδίων μέσα στις αίθουσες. Οφείλει να προεκτείνεται μέσα στην ίδια την κοινωνία με βιωματικές εμπειρίες και γνώσεις από δράσεις κοινωνικού, οικονομικού, πολιτιστικού, οικολογικού, πολιτικού και αλληλέγγυου χαρακτήρα.
Οι αρχές ενός ενιαίου και συνεκτικού αναλυτικού προγράμματος σπουδών διαφοροποιημένης διδασκαλίας, συνεπάγεται τη χρήση διαδραστικών και βιωματικών μορφών μάθησης. Μόνο μέσα στο παραπάνω πλαίσιο είναι δυνατή η εξατομικευμένη διδασκαλία, η οποία όμως δεν απομονώνει τα παιδιά και παράλληλα δίνει δυνατότητες  συλλογικής μαθησιακής ανάπτυξης .
Προτείνουμε λοιπόν το ανοιχτό, δημιουργικό, κριτικό σχολείο. Την πολύπλευρη, πολυπολιτισμική και ουσιαστική παιδεία για να δημιουργηθούν σκεπτόμενοι και ελεύθεροι άνθρωποι – πολίτες.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Το εκπαιδευτικό σύστημα που οραματιζόμαστε δεν απαιτεί την κατάταξη των μαθητών σε βαθμολογικές κλίμακες και δεν τους  διαχωρίζει ανάλογα με την ικανότητα αποστήθισης κειμένων ή την απόδειξη κατοχής  ποσότητας γνώσεων.
Είμαστε αντίθετοι με την πρακτική της ενδοσχολικής αξιολόγησης, με τη έννοια του τεχνητού διαχωρισμού εκ των άνω,  των μαθητών μέσα στις τάξεις της πρωτοβάθμιας και μέρους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η διαδικασία αξιολόγησης αφορά την ικανότητα- αυτογνωσία του μαθητή να θέτει ο ίδιος τον εαυτό του στην γνωστική κατηγορία που ανήκει και να αναλαμβάνει την ευθύνη γι αυτό.
Πρόκειται για μια ‘’ατομική’’ αξιολόγηση από τα κάτω προς τα επάνω, η οποία βασίζεται στις ικανότητες που παρουσιάζει ο κάθε μαθητής σε όλα τα στάδια της εκπαιδευτικής διαδικασίας μπροστά στους υπόλοιπους.
Ο θεσμός της μη αξιολόγησης και της μη σύνδεσής της με την προαγωγή και κυρίως με την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση  καταργεί την παραπαιδεία ως έννοια και ως φαινόμενο.
Η δε αξιολόγηση και η ιεραρχική εξέλιξη του εκπαιδευτικού προσωπικού διενεργείται με βάση το επιστημονικό, ερευνητικό και εκπαιδευτικό τους έργο.

ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞΗ ΒΡΕΦΩΝ
Η προσχολική αγωγή και η φύλαξη των βρεφών αμέσως μετά την άδεια κύησης της μητέρας είναι κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του Κράτους. Παρέχεται δωρεάν μέσα από ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα βρεφονηπιακών σταθμών.
Η παραπάνω υποχρέωση αφορά τον τομέα της Παιδείας και υλοποιείται μέσα από πολιτικές που αφορούν αυτόν.
Η εφαρμογή προγραμμάτων σχολικής σίτισης για τις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης κρίνεται αναγκαία.

ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΕΞΙΔΕΙΚΕΥΣΗ
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει την έννοια της επιστημονικής εξειδίκευσης σε θεωρητικό, τεχνικό και επαγγελματικό επίπεδο και χωρά όλους ανεξαιρέτως τους απόφοιτους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το πρόγραμμα εθνικής στρατηγικής για την ανώτατη Παιδεία υπόκειται στις αρμοδιότητες του Ανώτατου Συμβουλίου της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘ.Α.Α.Ε).

Το πρόβλημα εισαγωγής σε αυτήν:
Η ανάλωση του πιο παραγωγικού χρόνου των εφήβων και  ο αποπροσανατολισμός των γνωστικών ικανοτήτων τους στην προσπάθειά να εισαχθούν σε τυχαία σχεδόν σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, είναι το σύγχρονο έγκλημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Οι θέσεις εισαγωγής για την κάθε σχολή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να είναι ελεύθερες για όλους, αλλά μόνο ένας συγκεκριμένος αριθμός σπουδαστών να προάγεται μετά το δεύτερο εξάμηνο και να συνεχίζει για την απόκτηση του πτυχίου που χορηγεί η σχολή.
Ένας τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που να επιμερίζει σχεδόν εθελοντικά τον αριθμό των εισαχθέντων σε κάθε σχολή, καταργώντας την αθλιότητα του σημερινού συστήματος αποστήθισης-αξιολόγησης είναι επιβεβλημένος. Ένας τέτοιος τρόπος θα ελαχιστοποιούσε αν δεν εκμηδένιζε και το θλιβερό φαινόμενο της παραπαιδείας.

Πανεπιστημιακό Άσυλο
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο σε μια δημοκρατική και ελεύθερη πολιτεία αποτελεί ένα άυλο μνημείο πολιτισμού και παράλληλα αναγνώριση των αγώνων του παρελθόντος για την κατάκτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ο συμβολικός σεβασμός της ελευθερίας της σκέψης και του λόγου,  της έρευνας και του διαλόγου, δεν έχει τίποτα κοινό με τις ποινικά κολάσιμες πράξεις που προκαλούνται στο χώρο του ασύλου . Άμεση επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου στη βάση των παραπάνω.

Η προστασία των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, τόσο ως υλικοτεχνική υποδομή όσο και ως πνευματική,  είναι δικαίωμα της Πολιτείας και υποχρέωση της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ίδιο και η προστασία του θεσμού του Πανεπιστημιακού Ασύλου.

Θεωρούμε επιβεβλημένη τη δημιουργία υποδομών, τόσο για την προστασία των χώρων κάθε πανεπιστημιακής σχολής, όσο και για την προστασία της ελεύθερης διακίνησης κάθε είδους ιδεών εντός του πανεπιστημιακού χώρου.

Την ευθύνη για τον τρόπο της προστασίας του πανεπιστημιακού χώρου, οφείλουν να φέρουν αποκλειστικά και μόνο οι φορείς που το απαρτίζουν (Προσωπικό Δ.Ε.Π – Διοικητικό προσωπικό – Φοιτητές – Σπουδαστές).

Θεωρούμε ότι τα έκτροπα των τελευταίων ετών ήταν καθοδηγούμενα και προσχεδιασμένα, με κορυφαία την ευθύνη των πρυτανικών αρχών, στο πλαίσιο μιας  ιδεοληπτικής  κατασυκοφάντησης της έννοιας της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της προβολής της μέσω  του Πανεπιστημιακού Ασύλου.

Μέτρα εφαρμοσμένης  πολιτικής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
1.- Δυνατότητα επιλογής πολλαπλών συγγραμμάτων, ελεύθερα στο διαδίκτυο.
2.- Διοικητική αυτονομία των Πανεπιστημιακών σχολών, με τη διαχείριση των πόρων τους μέσα από τον έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
3.- Δυνατότητα αξιοποίησης πηγών ιδιωτικής χρηματοδότησης, προς όφελος της έρευνας, σύμφωνα με τις επιταγές του πανεπιστημιακού και γενικά του δημοσίου συμφέροντος.
4.- Ξενόγλωσσα τμήματα σε κάθε πανεπιστημιακή σχολή, για τη δυνατότητα παροχής σπουδών και σε φοιτητές της αλλοδαπής.
5.– Δωρεάν παροχή μεταπτυχιακών σπουδών.
6.- Ανώτατο πλαφόν στις αμοιβές μελών ΔΕΠ στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, το ύψος των οποίων θα καθορίζεται με εσωτερική απόφαση.
7.-  Ενίσχυση του θεσμού του Εθνικού Αρχείου Διδακτορικών Διατριβών και του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, μέσα από το Σύστημα Διαχείρισης & Ηλεκτρονικής Κατάθεσης Διδακτορικών Διατριβών. Παρακολούθηση της προόδου των διδακτορικών διατριβών από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό εκτός του υπεύθυνου καθηγητή.
8.- Φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση, συμμετοχή σε συλλογικότητες, δωρεάν συγγράμματα, κάρτα φοιτητή) με το χρονικό όριο του «ν+2».  Μετά την περίοδο αυτή, το φοιτητικό  δικαίωμα παρέχεται μόνο κατά τις εξεταστικές περιόδους.
9.- Εφάπαξ  εγγυημένη χρηματική ενίσχυση από το κράτος προς το Πανεπιστημιακό  Ίδρυμα, για κάθε νεοεισερχόμενο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία θα καλύπτει το κόστος φοίτησης για «ν+2» χρόνια.
10.– Στη βάση του «ν+2» ετών σπουδών, να γίνεται ο  προγραμματισμός των δραστηριοτήτων κάθε Πανεπιστημίου και η σχετική κρατική χρηματοδότηση τους.
11.– Δωρεάν πρόσβαση στο γρήγορο διαδίκτυο για τους φοιτητές.
12.- Ανάπτυξη  Διεθνών Διεπιστημονικών Κέντρων Γνώσης για την προσέλκυση νέων επιστημόνων από διάφορες γωνιές του πλανήτη. Η Αθήνα (Φιλοσοφικές σπουδές) και  η Κως (Ιατρικές σπουδές) προσφέρονται ιδανικά για το σκοπό αυτό.

Λοιπά μέτρα

• Όπου απαιτείται πρακτική άσκηση, (Τεχνολογική Εκπαίδευση Αγροτική εκπαίδευση Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο, Αγροτικό Πανεπιστήμιο),  είναι αμειβόμενη και το ίδρυμα είναι υπεύθυνο για την εύρεση των αντίστοιχων θέσεων.

• Ενεργοποίηση και αλλαγή ρόλου των Κ.Δ.Β.Μ (Κέντρων Δια βίου μάθησης ), όπου θα αξιοποιούνται τα κονδύλια των ΕΠΑνΕΚ για την εξειδίκευση επαγγελματιών αλλά και στην ανάπτυξη έρευνας στα δημόσια Ιδρύματα
• Δημιουργία πανεπιστημιακού τμήματος ( Κέντρου) για την σπουδή ελληνικών γραμμάτων (γλώσσας, φιλοσοφίας, Ιστορίας κλπ)
• Έναρξη λειτουργίας του Διεθνούς Ελληνικού Πανεπιστημίου.
• Ενεργοποίηση κονδυλίων από το ΕΣΠΑ για ενίσχυση των μεταπτυχιακών/διδακτορικών προγραμμάτων
• Θεσμικές παρεμβάσεις για ενίσχυση του αυτοδιοίκητου των πανεπιστήμιων
• Πλήρωση θέσεων όλων των ΔΕΠ
• Θεσμικές παρεμβάσεις στις διαδικασίες για αδιάβλητες φοιτητικές εκλογές.

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΠΑΙΔΕΙΑ
Το παρόν κείμενο για την Παιδεία είναι ένα πολιτικό κείμενο Αρχών, Ιδεών και Αξιών που αφορά τις παιδαγωγικές  προθέσεις   του κόμματος της Πράσινης Αριστεράς. Προτρέπει σε μια νέα εκπαιδευτική διαδικασία βασισμένη σε  μια διαφορετική αντίληψη του ρόλου της σχολικής εκπαίδευσης και της παιδαγωγικής.
Η εξειδίκευση του παραπάνω κειμένου σε κανόνες εφαρμοσμένης πολιτικής που θα κάνουν πράξη τις Ιδέες, τις Αρχές και τις Αξίες που περιγράφονται, είναι μια δυναμική διαδικασία.
Στη διαδικασία αυτή οφείλουμε να περιγράψουμε με σαφήνεια και με άρτια επιστημονική τεκμηρίωση, το περιεχόμενο της διδασκαλίας (γνωστικό αντικείμενο, αναλυτικά προγράμματα κλπ), τις μεθόδους διδασκαλίας και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουμε για την επίτευξη του σκοπού μας.
Σημαντική και κυρίαρχη στη διαδικασία υλοποίησης του πολιτικού σχεδίου, θα είναι η συμμετοχή παιδαγωγών και επιστημόνων από όμορους χώρους της παιδαγωγικής επιστήμης.
Η ορθολογική και αποτελεσματική εξειδίκευση του παραπάνω ‘’Πολιτικού κειμένου για την Παιδεία’’ σε ένα ολοκληρωμένο, αποτελεσματικό και εφαρμόσιμο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών είναι μια δυναμική διαδικασία.
Καλούμε όποιον  επιθυμεί να συμβάλλει στον εμπλουτισμό και στην περαιτέρω διαμόρφωση των πολιτικών μας,  να συμπορευτεί μαζί μας.
Το ταξίδι θα είναι συναρπαστικό και ο προορισμός δικαίωση.

Παρακαλούμε για τα σχόλιά σας:
– στο πλαίσιο “Leave A Comment”
– στο email PrasiniAristera2018@gmail.com με θέμα τον τίτλο της Εισήγησης

Σχετικές δημοσιεύσεις

ΔΤ ΜΑΓΝΗΣΙΑ Πάλι την πληρώνει ο Παγασητικός

ΔΤ Περί ανάπτυξης 2.0 (συνέχεια)

ΔΤ Περί ανάπτυξης

ΔΤ Mε μοναδικό κριτήριο την οικονομική εκμετάλλευση, οι παραλίες γίνονται...

Θ. Φωτεινός: Συνεργασία με ισοτιμία και ισονομία.

ΔΤ Κατέστρεψαν οικονομικά τους πολίτες και άρχισαν να πουλάνε ελπίδα.