Για την Υγεία

 Πλαίσιο για την βελτίωση/αλλαγή του Συστήματος Υγείας
Πρόταση της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας απέτυχε να προστατεύει, να νοσηλεύει και να θεραπεύει τους πολίτες ως όφειλε, επειδή ακριβώς δεν λειτούργησε ποτέ ως δημόσιος χώρος στην Ελλάδα. Aπέτυχε το συγκεκριμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, όπως δομήθηκε και λειτούργησε τα τελευταία 30 χρόνια.

1. Παθογένειες του Συστήματος

Το Σύστημα Υγείας δεν μπορούσε να μην επηρεαστεί από την νοοτροπία από την οποία διέπεται συνολικά η Δημόσια Διοίκηση, δηλαδή, γραφειοκρατία – πελατειακές σχέσεις- συντεχνίες και οικονομίστικες αντιλήψεις των συνδικάτων και κατά προέκταση και των εργαζομένων.

Οι χρόνιες παθογένειες, οι σπατάλες εντός του συστήματος υγείας, η πολυνομία και η άναρχη διοίκηση του ΕΣΥ, οδήγησαν στις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων, σε συνεχή ανεξιχνίαστα σκάνδαλα και μίζες, σε πλήρη έλλειψη ελέγχου των δαπανών και του κόστους παροχής των υπηρεσιών και σε ασυντόνιστες παρεχόμενες υπηρεσίες.

Υπάρχει έλλειψη θεσμών διασφάλισης της ποιότητας, αξιολόγησης και διαχείρισης της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, απουσία μηχανισμού εφαρμογής κλινικών πρωτοκόλλων, καταστρατήγηση της λίστας αναμονής, απουσία μηχανισμού ελέγχου, κλπ.

Η παρακμή του ΕΣΥ συμπληρώνεται με τις αντιδεοντολογικές αντιλήψεις και συμπεριφορές από την πλευρά του ανθρώπινου δυναμικού στον τομέα της Υγείας.

Ποτέ δεν τηρήθηκαν οι προσυμφωνημένες τιμολογήσεις παροχής υπηρεσιών των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων και νοσηλευτικών ιδρυμάτων στο κόστος παροχής των υπηρεσιών υγείας του δημοσίου, προσαυξημένο με ένα ποσοστό κέρδους της τάξης 10-15%.Το κέρδος των  χρεώσεων πολλές φορές ανερχόταν από το 100% στο 150%. Σε αυτό περιλαμβάνονταν και το υγειονομικό υλικό και η προμήθεια ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα , η προσαύξηση έφτανε και το 1000% του κόστους.

Θεωρητικά στο ΕΣΥ έχουμε παροχή υπηρεσιών υγείας φροντίδας και περίθαλψη μέσω τριών επιπέδων, Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια. Αυτό το σχήμα ποτέ δεν λειτούργησε, καθώς όλοι προσέφευγαν στην τριτοβάθμια επιβαρύνοντας έτσι το σύστημα υγείας

Είναι άλλωστε γνωστό πως οι συντηρητικές κυβερνήσεις που ενστερνίζονται την φιλοσοφία και το μοντέλο διοίκησης του νεοφιλελευθερισμού, στοχεύουν στην ελαχιστοποίηση του κοινωνικού κράτους. Η αντίληψη που επικρατεί είναι λιγότερο κράτος παντού, ακόμα και στην υγεία (αυτό άλλωστε αποδείχτηκε στην δοκιμασία της χώρας από την Πανδημία της COVID-19).

Μια αντίληψη που θέλει την αντικατάσταση του δημοσίου από την ανορθόδοξη μεγέθυνση του ιδιωτικού τομέα που συνοδεύεται από αδιαφανείς διαδικασίες και με χρηματοδότηση των ιδιωτικών εταιρειών από το Δημόσιο με πλήρη αδιαφάνεια, αυξάνοντας έτσι τις δυνατότητες για επέκταση της δραστηριοποίησης του ιδιωτικού επιχειρηματικού κεφαλαίου στον χώρο της Υγείας. Βασικό όπλο τον κυβερνήσεων που αποδέχονται αυτό το μοντέλο είναι η συνεχής έλλειψη δημόσιας χρηματοδότησης ώστε να οδηγηθεί στην απαξία και να απορριφθεί στην συνείδηση των πολιτών το Δημόσιο σύστημα υγείας.

Το ΕΣΥ δεν ήταν ποτέ Εθνικό Σύστημα Υγείας για όλους τους Έλληνες.
Αυτό το ζήσαμε πολύ καλά την περίοδο της επιτήρησης και των μνημονίων, όταν χιλιάδες Έλληνες/δες (ανασφάλιστοι/στες) δεν είχαν πρόσβαση στην περίθαλψη. Αλλά ακόμα και αυτοί που είχαν πρόσβαση (οι ασφαλισμένοι) καθημερινά έρχονταν αντιμέτωποι με τις ελλείψεις των νοσηλευτικών ιδρυμάτων σε υποδομές νοσηλείας (δωμάτια-περιποίηση), σε φάρμακα και σε ιατρικά αναλώσιμα, σε έλλειψη γιατρών και καθυστερημένη παροχή ιατρικών υπηρεσιών.
Έχουμε 137 νοσοκομεία με άναρχη χωρο-τοποθέτηση και με ελλιπή εξοπλισμό ενώ θα αρκούσαν περίπου 90 με σωστή οργάνωση.
Ένα παράδειγμα έλλειψης σχεδιασμού και δημιουργίας μονάδων κατά το δοκούν των πελατειακών σχέσεων που έχει ανάδειξη το πολίτικο σύστημα είναι πως στην Αθήνα υπάρχουν 17 ΩΡΛ κλινικές, συν 3 ακόμη στα στρατιωτικά νοσοκομεία, ενώ θα μπορούσαν να υπάρχουν 7 μόλις και πολύ καλά στελεχωμένες.
Διαθέτουμε σε όλη τη χώρα 2000 χειρουργικές και παθολογικές κλινικές, χωρίς να υπολογίσουμε τα εργαστήρια, ενώ χρειάζονται περίπου 900, ενώ την ίδια ώρα υπάρχει σοβαρή έλλειψη σε ΜΕΘ. Ο σχεδιασμός κατανομής των δομών υγείας και ο προσανατολισμός των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας είναι επιτακτικός και απαραίτητος, όπως απαραίτητος είναι και ο επανασχεδιασμός τους , με επικαιροποίηση δεδομένων και αντίστοιχες τροποποιήσεις, κάθε 3 περίπου χρόνια ώστε η ανάπτυξη της εθνικής στρατηγικής για την υγεία να παραμένει παραγωγική για το γενικό πληθυσμό.

2. Η Αντίληψη της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
   Βασικός στόχος μας είναι:

2.1 Ο εκδημοκρατισμός και η ουσιαστική κοινωνικοποίηση της Δημόσιας Υγείας με την μεταφορά των αποφάσεων και του ελέγχου κοντά στον πολίτη -χρήστη.

Θεωρούμε ότι:

Η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο περιλαμβάνεται στα δημόσια αγαθά και κατά συνέπεια δεν πρέπει και δεν μπορεί να υπακούει στους νόμους του κέρδους.

Κάθε πολίτης, ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική του θέση και τον τόπο διαμονής του, έχει το δικαίωμα για ίση και υψηλού επιπέδου περίθαλψη και κοινωνική φροντίδα. Η Υγεία αποτελεί αγαθό πρώτιστης προτεραιότητας που συμβάλλει στην ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ευημερία.

Διεκδικούμε ένα ολοκληρωμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.

Ο στρατηγικός μας στόχος είναι οι μηχανισμοί κοινωνικής προστασίας/φροντίδας να καλύπτουν ολόκληρο το βίο του ανθρώπου, να αποτελούν εγγύηση της κοινωνικής ασφάλειας και ανάπτυξης και να βρίσκονται υπό την εγγύηση του κράτους.

Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας αποτελεί τμήμα των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας και εντάσσεται στο σύνολο των παρεμβάσεων που οργανώνονται από την πλευρά του κράτους. Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται ο αναπροσανατολισμός του υγειονομικού συστήματος προς την Π.Φ.Υ/Κ.Υ με εστίαση στην πρόληψη.

2.2 Συμμεριζόμαστε την αντίληψη για την Ενιαία Υγεία με την έννοια της ολοκληρωμένης αντιμετώπισης του ζητήματος της Υγείας, ως ζήτημα που αφορά στην υγεία των ανθρώπων, των ζώων και του περιβάλλοντος. Με δεδομένο ότι το 75% των αναδυόμενων λοιμώξεων είναι ζωο-ανθρωπονόσοι, ενώ κάποιες ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στο περιβάλλον οδηγούν στην αλλαγή της άγριας ζωής, θεωρούμε, ότι πρέπει οι δράσεις μας να αφορούν στην υιοθέτηση της αντίληψης, ότι είναι απαραίτητη μία Ενιαία Υγεία, σ’ έναν Ενιαίο Πλανήτη, για ένα Ενιαίο Μέλλον.
Για τα μείζονος σημασίας θέματα στο γενικό πλαίσιο της λειτουργίας της δημοκρατίας, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε στοιχειώδη διαθρωτικές αλλαγές για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωή μας. Πιστεύουμε ότι απαιτείται διακομματική συναίνεση στα ζητήματα της Υγείας, συμπεριλαμβανομένου του Ασφαλιστικού.

Καταθέτουμε πρόταση πλαίσιο ως βάση συζήτησης για τον συνολικό επανασχεδιασμό και την αναδιάρθρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) με μια διαφορετική προσέγγιση (φιλοσοφία). Πέρα από τις Αρχές που θέτουμε παραπάνω, θεωρούμε απαραίτητο διοικητικά να αποκεντρωθούν οι εξουσίες από το υπουργοκεντρικό διοικητικό και γραφειοκρατικό σύστημα λειτουργίας του ΕΣΥ με την αποκεντρωτική ριζοσπαστική αναδιανομή των ρόλων και των ευθυνών.

2.3 Η χρηματοδότηση του ΕΣΥ θα γίνεται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, με το 7% του ΑΕΠ στην μεταβατική φάση εξέλιξης του. Αυτό άλλωστε θα είναι κοινωνικά αναγκαίο με δεδομένη την βίαιη διαφοροποίηση των σχέσεων εργασίας, την αλλαγή τους και τον περιορισμό των εσόδων από την ασφάλιση (για τους πολλούς και γνωστούς λογούς) και την μείωση των εισφορών, την εποχιακή εργασία, την κατάρρευση του ανταποδοτικού συστήματος ασφάλισης και την διαφοροποίηση της σχέσης εργασίας, εργαζόμενοι/συνταξιούχοι κλπ.

Όταν ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση το σύστημα θα χρηματοδοτείται μέσω ενός Ειδικού Τέλους (μπορεί να κυμαίνεται από 3%-5%), το οποίο θα καταβάλλεται από τις επιχειρήσεις, ως ποσοστό επί του κύκλου εργασιών της κάθε επιχείρησης. Είναι ευνόητο, ότι η επιχείρηση δεν θα καταβάλλει το 1/3 που της αναλογεί ως εισφορά της για τον κάθε εργαζόμενο.

Θεωρούμε απαραίτητη τη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε όλες τις βαθμίδες της Υγείας και ιδιαίτερα σε ότι αφορά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Πυλώνας της νέας πολιτικής είναι η μεταφορά πόρων από τη δαπανηρή νοσοκομειακή περίθαλψη στο πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας και στην πρωτοβάθμια μακροχρόνια περίθαλψη. Ανάδειξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε κεντρική λειτουργία του υγειονομικού συστήματος, με ευρύ φάσμα Ιατρικών υπηρεσιών

2.4  Υγεία για Όλους Διαχωρίζουμε τον κλάδο της Σύνταξης, ο οποίος συνδέεται με την Εργασία, από τον Κλάδο της Υγείας, η οποία πρέπει να παρέχεται σε όλους.

 

3. Γενικό Πλαίσιο και οι Κεντρικές Κατευθύνσεις

Ο βασικός σχεδιασμός του συστήματος υγείας έχει ως Βάση την Περιφέρεια.
Ο προσανατολισμός των παρεχόμενων Υπηρεσιών Υγείας γίνεται στην βάση των αναγκών των τοπικών κοινωνιών.

3.1 Η Περιφερειακή Υγειονομική Μονάδα υγείας (ΠΥΜ)

Συγκροτείται η αυτόνομη – διοικητικά και υγειονομικά – Περιφερειακή Υγειονομική Μονάδα (Π.Υ.Μ).  12 στο σύνολο τους όσες και οι Διοικητικές περιφέρειες .

Κάθε Π.Υ.Μ έχει ολοκληρωμένη παροχή υπηρεσιών πλην των μεταμοσχεύσεων. Οι ανάγκες σε υποδομές είναι στην βάση της αρχής του αντίστοιχου μ.ο των ίδιων πληθυσμιακών/γεωγραφικών μεγεθών με άλλες χώρες, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την γήρανση του πληθυσμού μας. Αποδεκτή λοιπόν αναλογία (+/-5%) για τις νοσοκομειακές κλίνες είναι μια κλίνη για κάθε 2.000 κατοίκους.

• Κέντρα Υγείας (Κ.Υ) – ένα Κ.Υ ανά 7.000 -20.000 κατοίκους (αναλογία κατά παρέκκλιση από τον μ.ο των ομοίων πληθυσμιακά και γεωγραφικά χωρών) λόγω γεωγραφικής κατανομής του πληθυσμού στη νησιωτική και ορεινή Ελλάδα και σύνθεσης του πληθυσμού).
• Ένας Οικογενειακός γιατρός ανά 1.400 έως 1500 οικογένειες ή 1.000 κατοίκους και ένας παιδίατρος/2000 παιδιά. Ένας οδοντίατρος ενταγμένος σε κάθε Κ.Υ.
  Ελεύθερη επιλογή του οικογενειακού ιατρού, δίνει αξία στην ποιότητας/κόστους της ιατρικής περίθαλψης, θα διευκολύνει την πρόσβαση στη φροντίδα υγείας.

3.2 Σε κάθε Π.Υ.Μ με βάση τον πληθυσμό κατ’ ελάχιστο περιλαμβάνονται:

• 1 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο (σε 7 περιφέρειες )
• 1 Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο (1. 100 κλινών )
• 1 Μικρότερο νοσοκομείο 500 κλινών
• Πολυδύναμα Κέντρα Υγείας 100-300 κλινών, ανάλογα με τον πληθυσμό
• Κέντρα Υγείας
• Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
• Δημοτικές μονάδες κοινωνικών υπηρεσιών (βοήθεια στο σπίτι, ψυχολογική η κοινωνική στήριξη κλπ)
• Προληπτική Ιατρική, Οικογενειακός Γιατρός/Οδοντίατρος/Γυναικολόγος/παιδίατρος (ανάλογα με την σύσταση του πληθυσμού)
• Για την Αττική, έχουμε κατανομή των αντίστοιχων υγειονομικών περιφερειών. Έχοντας ως βάση πληθυσμιακά κριτήρια θα χωριστούν σε 5 ενότητες (δυτική, βόρεια, ανατολική, κεντρική, νότια) για τον σχεδιασμό 6 ολοκληρωμένων δικτύων υπηρεσιών υγείας. Αντί των ΠΥΜ έχουμε διαφορετική Δομή

3.3 Σχεδιασμός και Χρηματοδότηση

• Την κεντρική πολιτική ευθύνη και την πολιτική εποπτεία για την Υγεία θα την έχει το Υπουργείο Υγείας, το οποίο παράγει και σχεδιάζει την μεσο-μακροπρόθεσμη γενική πολιτική για την υγεία (δίνει τις κατευθύνσεις) και ελέγχει την εφαρμογή της από την κάθε Περιφέρεια.
• Την ευθύνη για τον περαιτέρω σχεδιασμό, την υλοποίηση, τη διαχείριση, τη λειτουργία και τον έλεγχο των μονάδων Υγείας, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του υπουργείου Υγείας, έχει η Περιφέρεια, η οποία και δημιουργεί (ΠΥΣ)
• Σχήμα: Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, Περιφερειακά Συμβούλια Υγείας, θεσμοθετημένα συμβουλευτικά όργανα με συμμετοχή εκπροσώπων των κοινωνικών εταίρων και εκπροσώπους εργαζομένων
• Όργανα και Δ/νσεις Υγείας στις διοικητικές περιφέρειες που εποπτεύουν τη λειτουργία τοπικά των Τοπικών δημοτικών υγειονομικών μονάδων (υπάγονται στο Υπουργείο).

3.4 Οι πόροι για την χρηματοδότηση

Προτείνουμε την κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης.

Προτείνουμε η χρηματοδότηση του κλάδου της Υγείας να γίνεται μέσω του Ειδικού Τέλους (βλ. Χρηματοδότηση §2.3)

4. Ενιαίος Φορέας Υγείας και οι Βαθμίδες Υγείας στην Περιφέρεια:

Οργάνωση του συστήματος υγείας:

Το σύστημα υγείας οργανώνεται σε τρία διακριτά επίπεδα που αντιστοιχούν στις τρεις βαθμίδες της κρατικής οργάνωσης. Τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό/εθνικό τα οποία επιτελούν διαφορετικές λειτουργίες.

Καταργούνται όλες οι προνομιακές, ειδικές σχέσεις, εργαζομένων ή ασφαλισμένων και εντάσσονται όλες οι Μονάδες Υγείας, οι οποίες χρηματοδοτούνται από πόρους του δημοσίου και οι εργαζόμενοι σε αυτές, σε έναν Ενιαίο Φορέα Υγείας, στον οποίο έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες.

Ο Ενιαίος Φορέας Υγείας συγκροτείται σε τέσσερα επίπεδα:

4.1 Προληπτική Ιατρική και Οδοντιατρική, εφαρμόζεται στα σχολεία, εκπαιδευτήρια και ΑΕΙ (ιδιωτικά /Δημόσια ) με υποχρεωτική παρουσία σχολικών νοσοκόμων /Ιατρών (Παιδιάτρων/Παθολόγων/Γυναικολόγων). Το δυναμικό αυτό είναι ενταγμένο στην Περιφέρεια ενώ διοικητικά υπάγεται στο ΠΥΜ. Στόχος, οι τριμηνιαίες προγραμματικές εξετάσεις του μαθητικού και φοιτητικού πληθυσμού. Με την συνδρομή των δήμων αντίστοιχα (ανά περίπτωση για μεγάλους δήμους πληθυσμιακά θα εξετάζεται η δυνατότητα ένταξης τους στο Δήμο). Από την προσχολική ηλικία στις δομές φύλαξης μέχρι και τις πρώτες βαθμίδες εκπαίδευσης, τα εκπαιδευτικά προγράμματα περιλαμβάνουν ειδικά κεφάλαια για την σωστή διατροφική αγωγή και τον αθλητισμό.

Κέντρα εξειδικευμένης περίθαλψης για χρόνια νοσήματα στην έδρα κάθε Δήμου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

4.2 Ψηφιακός μετασχηματισμός του συστήματος υγείας.
Χρήση εξωνοσοκομειακών μέσων πληροφόρησης και πλατφόρμες τηλεϊατρικής, με αντίστοιχη ανάπτυξη δομών και μορφών που θα ωθούν την περίθαλψη των ασθενών σε εξωνοσοκομειακές λύσεις, όταν και όποτε απαιτείται, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τόσο την επικοινωνία ιατρού-ασθενή, όσο και τη λειτουργία διαχειριστικών συστημάτων υγείας από απόσταση. Με λογισμικά υψηλής τεχνολογίας και με συστήματα που θα εξασφαλίζουν υψηλή διασυνδεσιμότητα και διαλειτουργικότητα, θα πετύχουμε αυξημένη παραγωγικότητα στο κεφάλαιο υγείας, με ελαχιστοποίηση του κόστους (βελτίωση στους όρους διαφάνειας και δημοκρατίας στον υγειονομικό τομέα).

Διαδικασία αυτόματης επανέκδοσης συνταγών μακροχρόνιων παθήσεων, από το φαρμακείο και μέσω του Συστήματος Ηλεκτρονικής Προέγκρισης, χωρίς την συνταγογράφηση του θεράποντα ιατρού και για διάρκεια θεραπείας μακροχρόνια.

Αξιοποίηση της τεχνολογίας υγείας στις θεραπευτικές παρεμβάσεις, με το κριτήριο της κοινωνικής ισότητας στον πυρήνα της υγειονομικής πολιτικής και της οριζόντιας διάχυσής τους στο σύνολο του πληθυσμού.

Όλοι οι πολίτες της χώρας θα διαθέτουν ηλεκτρονική κάρτα «ιστορικό υγείας», την οποία και θα μπορούν να διαβάζουν μέσω εφαρμογής σε οποιοδήποτε ηλεκτρονικό μέσο .

4.3 Κέντρα Υγείας (Κ.Υ)
Στα Κ.Υ. διενεργούνται αποκλειστικά η διάγνωση και αποκατάσταση τραυμάτων που δεν απαιτούν νοσοκομειακή περίθαλψη, η πραγματοποίηση ιατρικών εξετάσεων και η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής και οδοντιατρικής φροντίδας. Η ανοιχτή φροντίδα, η φροντίδα στο σπίτι, η φυσικοθεραπεία θα πρέπει να έχει λειτουργική διασύνδεση με το νοσοκομείο.

Κέντρα εξειδικευμένης περίθαλψης για χρόνια νοσήματα στην έδρα κάθε Δήμου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Οι οδοντιατρικοί έλεγχοι και η θεραπεία τυχόν προβλημάτων περιλαμβάνονται με συμβεβλημένο Οδοντίατρο μέχρι την ηλικία των 19 ετών.
Για τις γυναίκες θα γίνονται έλεγχοι μαστογραφίας και τεστ ΠΑΠ δωρεάν, όπως και ο έλεγχος του προστάτη για τους άντρες.

• Πρωτοβάθμιο επίπεδο παροχής Υγείας:
  Με προσανατολισμό την παροχή και ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας, την πρόληψη και την συμμετοχή στην εκπαίδευση για την αναβάθμιση των γνώσεων υγείας των κατοίκων. Σημείο αναφοράς το Πολυδύναμο Κέντρο Υγείας, κωμόπολης/πόλης με λειτουργία 08:00-16:00 κατά τις εργάσιμες μέρες, με όλες τις βασικές ειδικότητες και με δυνατότητα εργαστηριακών αναλύσεων, βασικών διαγνωστικών μεθόδων και πολυκλινικών μικροεπεμβάσεων.Το Πολυδύναμο Κέντρο Υγείας έχει την ευθύνη επιστημονικής και λειτουργικής υποστήριξης των Αγροτικών Ιατρείων της περιοχής του.Για πρόσβαση σε ανώτερο επίπεδο από το Πρωτοβάθμιο επίπεδο είναι υποχρεωτικό το παραπεμπτικό σημείωμα από το Πολυδύναμο Κέντρο Υγείας.Παρέχεται στα Κέντρα Υγείας και στα μικρότερα ιατρεία, για τις πρώτες εξετάσεις και θεραπείες που δεν απαιτούν Νοσοκομείο και είναι δωρεάν.

• Δευτεροβάθμιο επίπεδο Υγείας:
  Νοσοκομείο πόλης με όλες τις ειδικότητες και κλινικές και 24ωρη εφημερία των βασικών ειδικοτήτων.
  Τις εργάσιμες ημέρες 08:00-16:00 και τις αργίες 00:00-24:00 στο χώρο Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου λειτουργεί Εφημερεύον Πρωτοβάθμιο Πολυδύναμο Κέντρο Υγείας με εφημερεύοντες από τα Πολυδύναμα Κέντρα Υγείας της ευρύτερης περιοχής/νομού.Παρέχεται στα Νοσοκομεία μετά από παραπομπή από την πρωτοβάθμια και εδώ υπάρχει αντίτιμο της ίδιας τάξης (… ευρώ) και ένα τελικό μικρό ποσό σε περίπτωση παραμονής στο Νοσοκομείο. Σε σοβαρές περιπτώσεις ο ασθενής μεταφέρεται με ασθενοφόρο από την επαρχία στο νοσοκομείο της Νομαρχίας. Στις σοβαρές περιπτώσεις στην μακρινή επαρχία ή στις τουριστικές περιοχές η μεταφορά μπορεί να γίνει και με ελικόπτερο.Λειτουργεί μονάδα αιμοδοσίας σε συνεργασία με το κέντρο αίματος.Πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει πλήρης αναδιοργάνωση του συστήματος αιμοδοσίας, με το συντονισμό του Κέντρου Αίματος και του Εθνικού Κέντρου Παρασκευής & Παραγώγων Αίματος, ώστε η δαπάνη αγοράς παραγώγων αίματος από ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρείες να περιοριστεί και να εκλείψει.

• Τριτοβάθμιο επίπεδο Υγείας:
  Νοσοκομείο πρωτεύουσας νομού με όλες τις ειδικότητες και κλινικές και 24ωρη εφημερία όλων των ειδικοτήτων. Χρησιμοποιείται και για την απόκτηση ειδικότητας των ιατρών.Σε όλη την χώρα υπάρχουν 7 εξειδικευμένα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία για βαριές περιπτώσεις όπως καρδιοπάθειες, μεταμοσχεύσεις, κλπ., όπου μεταφέρεται ο ασθενής όταν η δευτεροβάθμια δεν αρκεί.

• Τεταρτοβάθμιο επίπεδο Υγείας:
  Νοσοκομείο Περιφέρειας, πανεπιστημιακού επιπέδου, με όλες τις ειδικότητες και εξειδικεύσεις και 24ωρη εφημερία. Χρησιμοποιείται και για την πανεπιστημιακή κλινική εκπαίδευση των φοιτητών ιατρικών σχολών και την απόκτηση ειδικότητας των ιατρών.

5. Κέντρα Απεξάρτησης-Θεραπείας (Κ.Α.Θ.)

Οι δύο κύριοι τύποι θεραπείας που προσφέρονται στα κέντρα εξωτερικής παραμονής Μονάδες που συγκροτούνται για αυτόν το λόγο αναβαθμισμένες μονάδες ΚΕΘΕΑ με πλήρες προσωπικό ιατρικό και νοσηλευτικό, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, ψυχοθεραπευτές κλπ.

α) Είναι οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις.

β) Η θεραπεία υποκατάστασης οπιοειδών.

Οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις περιλαμβάνουν συμβουλευτική, παρακινητική ενίσχυση, γνωσιακή-συμπεριφορά θεραπεία, διαχείριση περιστατικών, ομαδική και οικογενειακή θεραπεία και πρόληψη υποτροπών.

Παρέχονται κυρίως, ανάλογα με τη Δήμο.

Οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις παρέχουν στήριξη στους χρήστες στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους με τις ουσίες και συνιστούν την κύρια μορφή θεραπείας για χρήστες διεγερτικών ουσιών, όπως η κοκαΐνη και οι αμφεταμίνες.

Θα παρέχονται και σε χρήστες οπιοειδών, συνήθως σε συνδυασμό με θεραπεία υποκατάστασης.

5.1   Ιδιώτες γιατροί.
Μπορούν και ειδικευμένοι να δημιουργούν μονάδες απεξάρτησης με τα ίδια και αναβαθμισμένα στάνταρ.

Στα Κ.Α.Θ (Κέντρα Απεξάρτησης-Θεραπείας) εσωτερικής παραμονής οι χρήστες διανυκτερεύουν εκεί για διάστημα που κυμαίνεται από μερικές εβδομάδες έως μερικούς μήνες.

Σε πολλές περιπτώσεις, στόχος των θεραπευτικών προγραμμάτων είναι ο χρήστης να κατορθώσει να απέχει από τη χρήση ουσιών και δεν επιτρέπεται η χορήγηση υποκατάστατων.

Η κάλυψη των οικονομικών/κοινωνικών αναγκών των χρηστών που βρίσκονται σε θεραπεία απεξάρτησης καλύπτονται από το κράτος.

Οι υπηρεσίες κοινωνικής επανένταξης παρέχονται είτε συγχρόνως με τη θεραπεία απεξάρτησης είτε μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας και στηρίζονται στη συνεργασία μεταξύ των εξειδικευμένων υπηρεσιών απεξάρτησης και των φορέων υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής μέριμνας.

5.2 Στέγη: Η διασφάλιση της πρόσβασης σε σταθερή στέγη, και της διατήρησής της, αποτελεί ζωτικής σημασίας παράγοντα στη διαδικασία επανένταξης, συμβάλει στην παραμονή των χρηστών στη θεραπεία και βοηθά στην πρόληψη των υποτροπών. Οι κατοικίες αυτές προσφέρονται συνήθως από την τοπική αυτοδιοίκηση ή από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Η διάρκεια της διαμονής ποικίλλει και ενδέχεται να τίθενται όροι για την παραχώρηση της κατοικίας (π.χ. αποχή από τη χρήση ναρκωτικών, επίβλεψη από θεραπευτικό προσωπικό). Τα ΚΑΘ θα παρέχουν τη λεγόμενη «υπενοικίαση».

Το Κέντρο μισθώνει την κατοικία και την υπενοικιάζει στον χρήστη, ανάπτυξη προγράμματος για την επανένταξη του χρήστη, ο οποίος συνεισφέρει ένα μικρό ποσοστό του ενοικίου. Ο χρήστης λαμβάνει υποστήριξη για τα διαχειριστικά καθήκοντα (π.χ. πληρωμή λογαριασμών) και τη διαχείριση του προϋπολογισμού και, μετά από μια «δοκιμαστική περίοδο», γίνεται επισήμως ο ένοικος της κατοικίας.

5.3 Κατάρτιση και εκπαίδευση. Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η απασχόληση και η βελτίωση της απασχολησιμότητας έχουν ως αποτέλεσμα καλύτερη έκβαση της θεραπείας απεξάρτησης, έχουν θετικό αντίκτυπο στην υγεία και την ποιότητα ζωής, ενώ μειώνουν τα ποσοστά παραβατικότητας. Υποστηρικτικά συστήματα όπως η ενδιάμεση αγορά εργασίας, που παρέχει αμειβόμενη εργασία σε ειδικά αναπτυγμένες προσωρινές θέσεις εργασίας, μπορούν να συμβάλουν στο να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στη μακροχρόνια ανεργία και την απασχόληση στην ανοιχτή αγορά εργασίας. Το πρόγραμμα «ξανά δουλειά» βοηθά αστέγους, μεταξύ αυτών και χρήστες ναρκωτικών, να αποκτήσουν πρόσβαση στην κατάρτιση ή την απασχόληση, παρέχοντάς τους κατάρτιση, αμειβόμενη (επίδομα ίσο με το επίδομα ανέργου).

Ψυχική Υγεία

5.4 Ψυχική Υγεία
Ψυχιατρική μεταρρύθμιση με προϋπολογισμούς που θα καλύπτουν στο 100% των αναγκών στις μονάδες ψυχικής υγείας και στις μονάδες ψυχοκινητικής αποκατάστασης. Δεν θέλουμε τους ψυχικά ασθενείς να «επανεγκλειστούν» στα ψυχιατρεία και σε συνεργασία με αναξιοποίητους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης (σε ακίνητη περιουσία) δημιουργούμε μονάδες «εστίας» , σε ελεγχόμενη κανονικότητα στο πρώτο στάδιο, και με εξειδικευμένο προσωπικό. Με ταυτόχρονη δημιουργία νέων μονάδων ψυχιατρικής υγείας σε όλες τις νοσοκομειακές δομές για την υποδοχή νέων ασθενών και ένταξη της ψυχιατρικής υγείας στην προληπτική ιατρική.

Η Ψυχιατρική μεταρρύθμιση μπορεί να γίνει με προϋπολογισμούς που θα καλύπτουν στο 100% των αναγκών στις μονάδες ψυχικής υγείας και στις μονάδες ψυχοκινητικής αποκατάστασης. Δεν θέλουμε τους ψυχικά ασθενείς να «επανεγκλειστούν» στα ψυχιατρεία και σε συνεργασία με αναξιοποίητους πόρους της τοπικής αυτοδιοίκησης (σε ακίνητη περιουσία) δημιουργούμε μονάδες «εστίας» σε ελεγχόμενη κανονικότητα στο πρώτο στάδιο, και με εξειδικευμένο προσωπικό. Με ταυτόχρονη δημιουργία νέων μονάδων ψυχιατρικής υγείας σε όλες τις νοσοκομειακές δομές για την υποδοχή νέων ασθενών και ένταξη της ψυχιατρικής υγείας στην προληπτική ιατρική.

5.5 Δημόσια Υγεία και Υγιεινή
Ακρογωνιαίος λίθος μιας σύγχρονης πολιτικής υγείας είναι και οι πολιτικές εμβολιασμών.

Για εμάς οι δαπάνες για τα εμβόλια αφορούν την πρόληψη, και γι ΄ αυτό εξαιρούνται από τη φαρμακευτική δαπάνη. Μια εκτεταμένη εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού θα έχει θετικό αντίκτυπο στην οικονομία και την κοινωνία. Προγράμματα για μαζικό εμβολιασμό παιδιών και ενηλίκων, ανάπτυξη μηχανισμού για τον έλεγχο λοιμωδών νοσημάτων, τον έλεγχο τροφίμων, υδάτων και μόλυνσης περιβάλλοντος και ειδική αγωγή για σωστές διατροφικές συνήθειες (διατροφική αγωγή ) τον μαζικό συμπτωματικό έλεγχο για τον καρκίνο και επιδότηση της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες θα εντάξουμε στην Δ. Υ. μια σειρά από προληπτικούς ελέγχους που θα διασφαλίζουν την δημόσια υγεία.

6. Φαρμακευτική πολιτική
Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό.
Η πολιτική μας στοχεύει στην απρόσκοπτη πρόσβαση στο ποιοτικά ελεγμένο ικανό και αναγκαίο φάρμακο για την υγεία όλων των κατοίκων της χώρας μας.

Διεύρυνση της λίστας θετικής συνταγογράφησης γενόσημων φαρμάκων, ιδιαίτερα σε χρόνια νοσήματα, και επαναφορά της ελεγχόμενης λίστας συνταγογράφησης που θα περιορίζει αφενός την ανάπτυξη σχέσης « προμηθευτή γιατρού-καταναλωτή ασθενή», μέσα από την ιατρικοποίηση των κοινωνικών αναγκών και των επιλογών, όπως μέχρι τώρα ισχύει και αφετέρου θα περιορίζει την πιθανότητα οικονομικής βλάβης της ασφάλισης, μέσα από συμπεριφορές υπερβάλλουσας ζήτησης πανάκριβων αγαθών και υπηρεσιών υγείας.

Δηλώνουμε αντίθετοι στην πολιτική παρασκευής συνεχώς νέων ομοειδών φαρμάκων, τα οποία τοποθετούνται στην αγορά, ώστε να συντηρείται ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, ενώ οι πολίτες καλούνται να τα αγοράζουν σε υπερβολικά υψηλές τιμές.

Διαδικασία αυτόματης επανέκδοσης συνταγών μακροχρόνιων παθήσεων, από το φαρμακείο και μέσω του Συστήματος Ηλεκτρονικής Προέγκρισης, χωρίς την συνταγογράφηση του θεράποντα ιατρού και για διάρκεια θεραπείας μακροχρόνια. Βασική αρχή είναι ότι πρέπει να υπάρχει μηδενικός συντελεστής ΦΠΑ σε φάρμακα εξειδικευμένης περίθαλψης και σε άτομα με αναπηρία άνω του 60%.

Αξιοποίηση της τεχνολογίας υγείας στις θεραπευτικές παρεμβάσεις, με το κριτήριο της κοινωνικής ισότητας στον πυρήνα της υγειονομικής πολιτικής και της οριζόντιας διάχυσής τους στο σύνολο του πληθυσμού.

Η πρότασή μας  θα κινηθεί στους εξής άξονες:

• Παραγωγή και εξασφάλιση επάρκειας

Στο πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, είναι πολύ σημαντική η ίδρυση ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών στον ιατρικό και στον κτηνιατρικό τομέα, με στόχο την επάρκεια στο φάρμακο και την αύξηση θέσεων εργασίας.

Η στήριξη και ο μηχανισμός ανάδειξης και εδραίωσης της ελληνικής βιομηχανίας φαρμάκων και η διαμόρφωση της τιμής φαρμάκου οδηγεί στην επάρκεια σε φάρμακα σε τιμές λογικές και στη μείωση των εισαγωγών.

• Ποιοτικός έλεγχος

Είναι απαραίτητος ο ποιοτικός έλεγχος προκειμένου να διασφαλίζεται αφενός η συμβολή του φαρμάκου στη θεραπεία της νόσου για την οποία προορίζεται, αφετέρου η ασφάλεια του ασθενούς. Οι προδιαγραφές της παρασκευής των φαρμάκων – γενόσημων και νέων – θα πρέπει να προσδιορίζονται με βάση την αποτελεσματικότητα και τη ν ελαχιστοποίηση των παρανεργειών.

• Ενιαία τιμή στα φάρμακα – κατάργηση της ασφαλιστικής τιμής

Η μέση τιμή συμμετοχής των ασθενών θα ισούται με το 2% περίπου,

Η αγορά των φαρμάκων θα πρέπει να γίνεται στην τιμή του μ.ο. αγοράς του από τις χώρες της Ε.Ε.

Οι ασθενείς χρόνιων παθήσεων συνταγογραφούν τα φάρμακα τους από τα ΚΥ η τον οικογενειακό γιατρό κατόπιν εισηγήσεων του γιατρού χωρίς να απαιτείται η κατ’ εξακολούθηση εξέταση και μετάβαση του ασθενή στο Νοσηλευτικό ίδρυμα (νοσοκομείο, εξωτερικά ιατρεία, ιδιώτη γιατρό κλπ)

Τα φάρμακα είναι δωρεάν, μέσα από ένα απλοποιημένο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης τους . Η ίδια συμμετοχή δεν πρέπει να είναι πάνω από 5% έως καταργήσεως του. Αυτό δεν ισχύει για τα φάρμακα χρόνιων παθήσεων.

Επιτροπές Διοίκησης ελέγχου και ποιότητας του Δημοσίου Συστήματος Υγείας

7. Το Ανθρώπινο Δυναμικό στην Υγεία

Η δημόσια πολιτική υγείας θεμελιώνεται σε μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων, που εκ του θεσμικού πλαισίου υποχρεώνονται να παρέχουν υπηρεσίες υγείας και να αντιτίθενται σθεναρά και έμπρακτα στην τάση εκμαυλισμού και διαφθοράς που επικρατεί στο χώρο εδώ και δεκαετίες.

Η επαναφορά της αξιοκρατίας με διαφανή κριτήρια αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία του Δημοσίου Συστήματος Υγείας.

Η συνεχής αξιολόγηση όλων των εργαζομένων πρέπει να είναι θεμελιώδης και απαράβατη αρχή.

Η εισαγωγή διεθνώς καθιερωμένων συντελεστών παραγωγικότητας και ποιότητας ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση της τεχνολογίας της πληροφορικής αποτελούν τις προϋποθέσεις για την αντικειμενική αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού.

• Υπηρεσία Ανθρωπίνων Πόρων Υγείας Περιφέρειας (ΥΑΠΥΠ), 

με την ευθύνη, σε συνεργασία με ή με την ανάθεση/εξουσιοδότηση σε επίπεδο Μονάδας Υγείας, για την κατάλληλη στελέχωση των Μονάδων Υγείας και τη λειτουργία τους σύμφωνα με τον νόμο και τις διατάξεις του κώδικα δεοντολογίας.

Σε κάθε λειτουργική θέση στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και με την δημόσια προκήρυξη έχουν δικαίωμα όλοι οι κάτοχοι  αδείας από το  ΑΣΥ/ΥΝ χωρίς κανένα περιορισμό και με αποκλειστική απασχόληση.

• Υπηρεσία Εσωτερικού Ελέγχου (ΥΕΕΜΥ)

Για κάθε Μονάδα Υγείας για την αντιμετώπιση κάθε απόπειρας παραοικονομίας και συναλλαγής, σωστής εφαρμογής των διαδικασιών τήρηση πρωτοκόλλων κλπ.

• Υπηρεσία λογιστικού ελέγχου (ΥΛΕ) 

Για κάθε Μονάδα Υγείας με πλήρη εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος.

• Ανώτατο Συμβούλιο Υγείας (ΑΣΥ)

Το Ανώτατο Συμβούλιο Υγείας (ΑΣΥ), κεντρική ανεξάρτητη αρχή, στο οποίο ανατίθεται η ευθύνη εποπτείας της υγειονομικής κατάστασης/υγείας στη χώρα και η σύμφωνη «με την επιστήμη και την αποδεδειγμένη καλή πρακτική και εμπειρία» λειτουργία του Συστήματος Υγείας.

• Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΣΥ)

Αποτελείται από τις περιφερειακές Υγειονομικές διευθύνσεις και καθορίζει – αποφασίζει για τα περιφερειακά ζητήματα προμηθειών, μηχανημάτων, πρόσληψης υγειονομικού προσωπικού κλπ.

Προκειμένου να διασφαλίζεται η διαφάνεια, οι διαγωνισμοί για τις πάσης φύσεως προμήθειες θα πρέπει να γίνονται από διακομματική επιτροπή, στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι φορέων, όπως γιατρών, νοσηλευτών, εργαζομένων, καθώς και πολίτες οι οποίοι θα επιλέγονται με κλήρωση (στο πρότυπο της επιλογής του σώματος των ενόρκων).

• Υπηρεσία Εποπτείας των Δεξιοτήτων και της Εκπαίδευσης (ΥΕΔΕ) όλων των συναφών με την υγεία λειτουργημάτων/επαγγελμάτωνκαι η ευθύνη του σχεδιασμού της κατάρτισης των προγραμμάτων εκπαίδευσης και ελέγχου αυτής.
• Υπηρεσία Υγειονομικής Ασφάλειας (ΥΥΑ):ανατίθεται η διερεύνηση των αμελειών, ατυχημάτων και σφαλμάτων κατά την παροχή ιατρικών, παραϊατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών, καθώς και της μη καλής λειτουργίας της κάθε μονάδας Υγείας.
• Υπηρεσία Νομιμοποίησης (ΥΝ):ανατίθεται η νομιμοποίηση, παραχώρηση/ανάκληση αδείας (legitimation), ο έλεγχος εξασκήσεως ιατρικού, παραϊατρικού και νοσηλευτικού επαγγέλματος, καθώς και η επιβολή διοικητικών ποινών.  Έχει επίσης την αρμοδιότητα καθορισμού αποζημίωσης στους δικαιούχους χρήστες του Δημοσίου Συστήματος Υγείας οι οποίοι έπεσαν θύμα αμελειών, ατυχημάτων και σφαλμάτων κατά την παροχή ιατρικών, παραϊατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών καθώς και της μη καλής λειτουργίας της κάθε μονάδας Υγείας. Οι λειτουργοί Υγείας, οι οποίοι έχουν νομιμοποίηση από το ΑΣΥ/ΥΝ, έχουν απρόσκοπτο δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος σε όλη την επικράτεια.

Οι κατά τόπους Ιατρικοί Σύλλογοι αποτελούν συνδικαλιστικό-επιμορφωτικό όργανο/ένωση ιατρών, με επιστημονική συμβουλευτική  αρμοδιότητα (μη  δεσμευτική – γνωμοδοτική).

8. Διασφάλιση Ποιότητας

Εφαρμογή πλήρους συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης των παρεχόμενων υπηρεσιών, βαρύτητα περιστατικού, βαρύτητα ιατρικής πράξης, κ.λπ., με καθιερωμένα διεθνή πρότυπα.

• Διαγνωστικό πρωτόκολλο ιατρικών και εργαστηριακών εξετάσεων, σύμφωνα με το κάθε περιστατικού- αιτιολογία και διάγνωση.
• Θεραπευτικό πρωτόκολλογια κάθε διάγνωση σε επίπεδο περιφέρειας, μονάδας υγείας και κλινικής.

Η διοικητική δομή και επιτροπές
Δεν περιλαμβάνονται οι διευθύνσεις του Υπουργείου Υγείας και των επιμέρους διοικήσεων, αυτές πάντα απλοποιούνται και αποκεντρώνονται οι διοικητικές αποφάσεις προς τα ΠΥΣ. Εξαιρείται το Υπουργείο Υγείας και οι επιμέρους διευθύνσεις του Δεσπόζουσα θέση έχει ο συνήγορος Υγείας, που θα προστατεύει τους πολίτες από τους κυρίαρχους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων του ιατροτεχνολογικού συμπλέγματος.

Σχετικά
Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια παροχή υπηρεσιών υγείας είναι ανοικτή στην ιδιωτική πρωτοβουλία με ανταγωνιστικούς και ισότιμους όρους.

Η συνδρομή του ιδιώτη παρόχου υγείας στο Σύστημα Υγείας πρέπει να θεωρείται εκ των πραγμάτων απαραίτητη αλλά και επιθυμητή.  Προς τούτο και για τις ανάγκες εξυπηρέτησης των πολιτών η Περιφέρεια συνάπτει Συμβόλαιο Επικουρικής Συνδρομής με ιδιώτες λειτουργούς Υγείας, οι οποίοι έχουν νομιμοποίηση από το ΑΣΥ/ΥΝ .

Η ισοτιμία διασφαλίζεται με την αποζημίωση του ιδιώτη παρόχου για κάθε πράξη κατόπιν συμφωνίας και με ανώτατο όριο το ίδιο χρηματικό κόστος της ιδίας πράξεως στο δημόσιο τομέα και με τον περιορισμό του μεγίστου αριθμού πράξεων που έχει δικαίωμα σύμφωνα με το συμβόλαιο επικουρικής συνδρομής του ιδιωτικού παρόχου με την Περιφέρεια. Η ίδια συμμετοχή του πολίτη στον ιδιωτικό τομέα θα είναι σαφώς μεγαλύτερη από τυχόν ίδια συμμετοχή του στον δημόσιο τομέα.

Η συνεργασία σε τριτοβάθμιο και άνω επίπεδο με τον ιδιωτικό τομέα είναι δυνατή, σε περίπτωση, προσωρινής τοπικής, ανεπάρκειας των υποδομών και της στελέχωσης του Δημοσίου Συστήματος Υγείας, με απαραίτητη την απόλυτη διαφύλαξη των συμφερόντων του Δημοσίου και την πλήρη εφαρμογή  του συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης με καθιερωμένα διεθνή πρότυπα.